De twee belangrijkste eetstoornissen zijn anorexia nervosa en boulimia nervosa. Daarnaast spreekt men meer en meer van een derde opkomende stoornis: binge eating disorder of eetbuistoornis. Eetstoornissen komen vooral voor in landen met een hoge welvaart. 15% van de patiënten blijkt aan de gevolgen van de ziekte te sterven. Onzekere vrouwen met een negatief zelfbeeld krijgen door het lijnen complimenten. Ze raken verslaafd aan het lijnen, ze proberen van zo weinig mogelijk energie op te nemen. Ze raken de controle kwijt.
Bij alle drie de stoornissen worden de criteria gehanteerd volgens Diagnostic and Stasticial Manual of Mental Disorders (DSM-IV).
Zoals bij de meeste andere psychiatrische ziektebeelden is er geen eenduidige verklaring voor het ontstaan van eetstoornissen. Er zijn wel een aantal factoren die een rol zullen spelen: slankheidsideaal, ideaalbeeld, sociaalcultureel, biologische aspecten, genetische factoren en persoonlijkheidskenmerken. Er werden modellen ontwikkeld die de stoornissen proberen te verklaren.
De behandeling begint met een lichamelijke screening. De patiënt moet willen meewerken. Het is belangrijk dat de patiënt een voorlichting krijgt over de schadelijke gevolgen van de ziekte. Daarna worden behandeldoelen vastgesteld. Het is de bedoeling dat de eetstoornisverschijnselen afnemen en het gewicht toeneemt.
Het doel van de behandeling is het herstellen van voedingstoestand en gewicht a.d.h.v. voedingspatronen. Het afwijkend gedrag m.b.t. gewicht en voeding en een afwijkend lichaamsbeeld dienen behandeld te worden. Een diëtist speelt hier een belangrijke rol.
Het uitgangspunt van elke behandeling is dat er aandacht is voor de verschillende aspecten van de eetstoornis. Een specifieke deskundigheid is hier vereist.
